با توجه به پیشرفت های حاصل شده در زمان پرزیدنت ساکاشویلی در گرجستان ورشد چشمگیر دیوان سالاری و سیستم دولتی به منظور ارائه خدمات سیستماتیک و منظم به جامعه گرجستان، افزایش دستمزدها در سیستم دولتی دور از انتظار نبوده است و صد البته به منظور افزایش انگیزش کاری در ادارات دولتی برای ارائه خدمات بهینه الزاما توجه به قشر کارمندان دولتی موجب تسریع امر کشوری نیزمیگردد. بهر حال این میانگین حقوق در گرجستان علیرغم بالا بودن در میان کشورهای تازه استقلال یافته گرچه بالاتر از آنهاست اما از دستمزدهای سایر کشورهای اروپائی پائین تر است که انشا اله با رشد و توسعه اقتصادی آینده در گرجستان میزان دستمزدها هم بالاتر خواهد رفت. در خصوص دستمزدها در بخش خصوصی نیز نگاه این بخش به بهره وری بالا و کاهش هزینه های سربار میباشد بنابراین جای تعجب نیست که در گرجستان نیز همانند کشور ایران دستمزدها در بخش خصوصی کمتر باشد (گرچه در بسیاری از کشورها برعکس بوده و دستمزد بخش خصوصی از بخش دولتی بالاتراست). کارفرمایان بخش خصوصی اصولا در هر سیستمی به دنبال منافع خود هستند و با منتفع شدن منافع خود حاضر به پرداخت هزینه های آن (دستمزد ها) میباشند.
بهرحال گرجستان در راه رشد و توسعه پایدار اقتصادی قدم گذاشته و گرچه اکنون در حالتی از رکود اقتصادی بسر میبرد و ارزش پول ملی اش نسبتا کاهش یافته اما با پیش گرفتن برخی از اصلاحات مناسب در اقتصاد توسط دولتمردان با سواد اقتصادی و استفاده از نیروهای توانمند در عرصه اقتصاد، گرجستان میتواند بزودی تبدیل به قطب اقتصادی قوی در منطقه شرق اروپا تبدیل شود و بالطبع دستمزدها و قدرت خرید مردم بالاتر رود وسایر بخشهای گرجستان نیز از حالت انفعال خارج شوند. من در سفرهایم به گرجستان پتانسیلهای مناسب را دیده ام به امید روزی که دولتمردان نیز از پتانسیلهای موجود در گرجستان برای پویاتر نمودن اقتصاد آن استفاده وافر را بنمایند